O Πρόεδρος του Συλλόγου μας Δημήτρης Κοντοπίδης, με τις παρεμβάσεις του στην ακρόαση φορέων της Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων 24.6.2015 συνετέλεσε στις τροποποιήσεις του νομοσχέδιο Υπ αριθμόν 4331 ‘’Μέτρα για την ανακούφιση των Ατόμων με Αναπηρία (ΑμεΑ), την απλοποίηση της λειτουργίας των Κέντρων Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕ.Π.Α.), καταπολέμηση της εισφοροδιαφυγής και συναφή ασφαλιστικά ζητήματα και άλλες διατάξεις.’’ :
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ | 24.6.2015
O Πρόεδρος του Συλλόγου μας Δημήτρης Κοντοπίδης, με τις παρεμβάσεις του στην ακρόαση φορέων της Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων 24.6.2015 συνετέλεσε στις τροποποιήσεις των παρακάτω άρθρων, στον νομοσχέδιο Υπ αριθμόν 4331 ‘’Μέτρα για την ανακούφιση των Ατόμων με Αναπηρία (ΑμεΑ), την απλοποίηση της λειτουργίας των Κέντρων Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕ.Π.Α.), καταπολέμηση της εισφοροδιαφυγής και συναφή ασφαλιστικά ζητήματα και άλλες διατάξεις.’’ :
Άρθρο 1:
Ένταξη στα προνοιακά προγράμματα οικονομικής ενίσχυσης Ατόμων με Αναπηρία
Άρθρο 2:
Ρύθμιση θεμάτων ΚΕ.Π.Α.
Άρθρο 3:
Κατάργηση παραβόλου για την εξέταση σε ΚΕΠΑ για ανασφάλιστους και αιτούντες προνοιακών επιδομάτων αναπηρίας
Άρθρο 4:
Ειδική Επιστημονική Επιτροπή – Ενιαίος Πίνακας Προσδιορισμού Ποσοστών Αναπηρίας (Ε.Π.Π.Π.Α.)
Ακολουθούν τα πρακτικά από την τοποθέτησή του:
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΟΝΤΟΠΙΔΗΣ (Πρόεδρος Συλλόγου Κυστικής Ίνωσης): Καλησπέρα, κύριε Πρόεδρε, κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι Βουλευτές. Θα ήθελα να ευχαριστήσω για τη δυνατότητα να τοποθετηθώ.
Θα ήθελα να κάνω κάποια σύντομα σχόλια στο άρθρο 1, σχετικά με τα προνοιακά επιδόματα και το πού θα κατατίθενται. Βεβαίως είναι πολύ πιο χρήσιμο να κατατίθενται στα ΚΕΠ, καθώς παρέχουν μεγαλύτερη διευκόλυνση, λόγω καλύτερης πληθυσμιακής κάλυψης, δεδομένου ότι οι δήμοι έχουν ενοποιηθεί με τον «Καλλικράτη», όμως, αυτό που θα θέλαμε να διασφαλιστεί είναι, επειδή συζητάμε για διακίνηση ιατρικών εγγράφων, το απόρρητο των προσωπικών δεδομένων.
(Συνέχεια της ομιλίας του κυρίου ΚΟΝΤΟΠΙΔΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, Προέδρου του Συλλόγου Κυστικής Ίνωσης)
Στις χρόνιες παθήσεις και τις σπάνιες παθήσεις, όπως το HIV, είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει αυτή η προστασία. Έτσι στις βεβαιώσεις που θα διατίθενται για κάθε νόμιμη χρήση, θα μπορεί να υπάρχει απόσπασμα της πιστοποίησης που να αναφέρει το ποσοστό αναπηρίας. Δεν χρειάζεται δηλαδή να αναγράφεται το τι έχεις και εφόσον μιλάμε για πιστοποιητικά για κάθε νόμιμη χρήση, για ποιο λόγο να μην πάμε στην πλαστικοποίηση τους, δηλαδή στην ταυτότητα αναπηρίας και θα θέλαμε να επανεξεταστεί αυτό.
Στο άρθρο 3 για την κατάργηση του παράβολου και την εξέταση στο ΚΕΠΑ, συμφωνούμε και το χαιρετίζουμε.
Τέλος στο άρθρο 4 στην ειδική διεπιστημονική επιτροπή, θα πρέπει να επικυρωθεί σίγουρα ο κανονισμός του Κ.Ε.Β.Α. και πολλές σπάνιες παθήσεις υπάρχει ήδη ο κωδικός της orphanet, οπότε όταν συγχρονιστεί με τον ιατρικό φάκελο του ασθενούς θα ξέρουμε αν μιλάμε για την ίδια πάθηση, γιατί πολλές φορές υπάρχουν διαφορετικές γνωματεύσεις και ίσως θα χρειαστεί να συμπεριληφθεί στις ειδικότητες αιματολόγος, ενδοκρινολόγος, ογκολόγος και πνευμονολόγος, παρόλο που προβλέπεται στην ειδική επιτροπή.
Τέλος, θα ήθελα να καταλήξω σε ένα συμπέρασμα που παρόλο όλες αυτές οι προτεινόμενες παρεμβάσεις είναι απαραίτητες, αυτό όμως που πραγματοποιούν είναι απλά αυτό που λέει και ο τίτλος του νομοσχεδίου, δηλαδή ανακούφιση των ατόμων με αναπηρία. Όμως δεν επικεντρώνεται στο ουσιαστικό πρόβλημα που υπάρχει. Το πρόβλημά μας λοιπόν είναι ότι η ταύτιση της κοινωνικής πολιτικής για τα ΑμεΑ είναι επιδοματική πολιτική, δηλαδή προσπαθούμε να συνδέσουμε το ποσοστό αναπηρίας με τις παροχές που θα έχουμε. Αναγκάζονται δηλαδή να ζητούν οι ασθενείς, οι χρόνια πάσχοντες, ένα υψηλό ποσοστό αναπηρίας για να εξασφαλίσουν το επίδομα. Η λειτουργικότητα όμως των ανθρώπων αυτών, δηλαδή τα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε κάθε μέρα, είναι ανεξάρτητα από το οικονομικό βοήθημα που πρέπει να δικαιούμαστε. Έτσι λοιπόν, δεν θα πρέπει να εγκλωβίζονται οι χρόνια πάσχοντες και ανάπηροι στο ποσοστό της αναπηρίας, να διεκδικούνε περισσότερο. Έχει παρατηρηθεί ότι πολλές φορές οι ασθενείς λίγο πριν περάσουν από την επιτροπή, δεν παίρνουν τα φάρμακα τους για να διεκδικήσουν ένα μεγαλύτερο ποσοστό αναπηρίας.
Έτσι λοιπόν έχουμε καταντήσει ότι όσο περισσότερο ανάπηρος είσαι, τόσο περισσότερα παίρνεις. Όταν λοιπόν θέλουμε να μιλάμε για κοινωνική πολιτική, θα πρέπει να μιλάμε για ποιότητα διαβίωσης επιμένοντας στην ανάπτυξη και εδραίωση άλλων υποστηρικτικών μηχανισμών που θα υπηρετούν την ισότιμη συμμετοχή στην παιδεία, εργασία, κοινωνική θέση, αξιοκρατία, σεβασμό και αξιοπρέπεια.
Έτσι λοιπόν προσωπικά και εγώ θα ήθελα να σας πληροφορήσω, μιας και είμαι χρόνια πάσχοντας και υπολογιζόταν το προσδόκιμο ζωής στα 25 έτη, ότι μπορούμε να ονειρευόμαστε, να κάνουμε οικογένεια, να συμμετέχουμε στον κοινωνικό ιστό, να εργαστούμε, να σπουδάσουμε, να γίνουμε επιστήμονες και αυτό λοιπόν που ζητάμε δεν είναι επιδόματα, ζητάμε κίνητρα για να μπορούμε να συμμετέχουμε και εμείς ισότιμα. Γιατί μπορούμε, αλλά φτάνει να μας εμπιστευτείτε και για να μας στηρίξετε σε αυτήν την κατεύθυνση. Ευχαριστώ.
